Vrijdag 11 maart was het dan eindelijk zover, Mika zou op gaan voor OK…
Een tweedelige operatie, 1. een peg-sonde ter vervanging van zijn neussonde… en 2. een sisoscopie waar de urlogen nogmaals zijn situatie in zijn blaas bekijken. Dit hebben ze eerder gedaan toen Mika voor de 1e keer opgenomen werd in het WKZ toen hij 9 weken oud was.
Om 8.00 mochten we ons melden bij dolfijn, daar moesten we nog een tijdje wachten voor we naar de kamer gebracht werden maar bleek dat we er pas om 10.00 uur opstonden. Aangekomen op de kamer schrokken we wel even, het aso gehalte was aan de hoge kant en het IQ aan de lage kant
Maar het waren lieve kindjes… Er stonden 4 bedjes en 2 zijn er diezelfde dag nog weggegaan… Dus hadden we nog maar 1 kamergenoot…
Mika werd precies om 10.00 uur opgehaald. Arjan ging mee naar de narcosekamer, want ik vind het al moeilijk om hem daar los te laten, stond te huilen toen hij de deur door ging. Arjan vond het deze keer ook wat moeilijker want Mika ging wat protesteren maar vrij snel was hij in slaap en kon de artsen aan de gang. Er was gezegd dat het 1 uurtje zou duren maar dat leek me al sterk en rond 11.45 werd ik gehaald om naar hem toe te gaan in de uitslaapkamer… Daar was mijn mannetje, nog duf van de narcose en hij had aardig wat pijn, dus kreeg hij een shot pijnstillers en daarnaast ook morfine…. Daarna heb ik hem eigenlijk niet meer zien huilen het hele weekend. Zaterdag ochtend ging de morfine eraf en zaterdagmiddag kreeg hij zijn laatste paracetemol.
Vrijdag kreeg hij geen eten in zijn maag, hij kreeg alleen vocht via zijn infuusje… De volgende ochtend zijn we begonnen met halve voedingen. Dit ging erg goed! Als dit zo door zou gaan en hij zou de hele voedingen morgen ook houden zouden we naar huis mogen, zondagochtend gingen de voedingen ook goed, echter had meneertje ineens 38.0 dus mochten we niet naar huis en moesten we nog een nachtje blijven.
De verblijfkatether die gezet was door de uroloog tijdens de sisoscopie werd die ochtend er ook uitgehaald en eigenlijk was het maar goed dat we nog een nachtje waren gebleven want het zelf katetheriseren lukte niet, dus de verpleegkundig geprobeerd lukte ook niet dus mika maar wat rust gegeven. De volgende ochtend uroloog langsgeweest, die lukte het ook niet. Dus was nog even spannend hoe we naar huis gingen, maar hij hoefde geen verblijfkatether te krijgen, we geven hem eventjes 2 weekjes rust…
Maandags was de koorst gezakt, hij had nog wel wat gespuugd, maar ze denken dat dit een virusje is (lijkt wel of hij die daar in het ziekenhuis oppikt ???) Want op zich lijkt zijn maag het redelijk te houden. We moeten elke dag de wond eventjes verzorgen, en hij mag de 1e 10 dagen niet in bad.
En zo reed ik pas rond 15.00 uur weer naar huis…doodop
Over zes weken moet ik weer bij de stomaverpleegkundige komen en dan krijgt hij een button erin, nu zit er een soort zweerkatether in om de wond goed te laten helen.
En over 2 weken gaan we weer naar de nefroloog voor zijn standaard controle, daar kijkt de uroloog ook gelijk eventjes mee voor de katether…
We zijn nu inmiddels 2 daagjes thuis, af en toe heeft hij weer wat verhoging maar zolang dit niet de pan uitschiet hoeven we niet langs te komen, verder heeft hij geen pijn aan de wond, maar drinkt hij momenteel wel erg slecht, even afwachten dus of dit beter gaat worden…
Zo zijn jullie allemaal weer op de hoogte! Volgende week eerst een feestje want Papa is jarig! EN natuurlijk hopen dat het lekker weer blijft, want dat lentezonnetje doet me goed
Geen opmerkingen:
Een reactie posten