1e plotselinge opname

Zondagmiddag 9 januari
We waren op visite bij Opa Henk en Oma Trijnie toen Mika zijn hele fles eruitgooide. Even omkleden dan maar… Ineens had ik het idee van hij voelt wel erg warm. Eerst helemaal aangekleed, maar het zat me toch niet lekker dus broek en luier weer uit en even getemperatuurd en inderdaad mijn moederhanden hadden gelijk Mika had 38,9 graden koorts. Tsja wat doe je dan. Sven had vier dagen moeten wachten tot ik uberhaupt de telefoon had gepakt om een dokter te bellen maar om de een of andere manier schiet ik bij Mika gelijk in de stress, of is dat niet zo raar? Ook omdat hij die dinsdag het vudo onderzoek had gehad waar je een grotere infectiekans hebt en al een paar dagen 's nachts wat onrustig was vertrouwde ik het toch niet helemaal en heb ik het ziekenhuis gebeld. Ik hoopte dat de kinderarts gewoon zou zeggen stop er maar een paracetemolletje in maar nee we moesten gelijk even langskomen. We kwamen rond half zes aan in het ziekenhuis en met ons Sonja Bakker dieet hadden we eigenlijk al best een beetje honger… Daar werd hij onderzocht, er werd uiterlijk niets gevonden, maar zijn plasje in het plaszakje was niet helemaal goed. Dus er moest een katether ingebracht te worden om zo ook een plasje na te kijken. Ook die was niet helemaal goed maar moest eerst op kweek gezet worden. Intussen was het al een stuk later en was het duidelijk dat ze Mika wilde opnemen om aan de antibiotica te leggen via een infuus en ondertussen de kweek af te wachten. Arjan is toen naar Sven gegaan want die was nog bij opa en oma. Mika toonde zich verder niet erg ziek gelukkig en dat was ook de reden dat ik zelf aan een ontsteking ergens dacht. De dokter vonden het ook wel verstandig dat ik gebeld had. Op Kikker waar hij deze keer werd opgenomen omdat Dolfijn verbouwd ging worden kwamen we pas rond kwart voor 10 aan! Ik viel dus bijna van mijn stokje gelukkig kreeg ik van de zusters nog een boterhammetje en wat te drinken. Mika werd op alles aangesloten en ging daarna lekker slapen. Mama ging ook proberen te slapen was het niet dat we op een meerpersoonskamer lagen en 1 man lekker aan het snurken was, gelukkig werd het later iets minder en kon ook ik lekker gaan slapen.
De volgende dag was Mika nog steeds ons vrolijke mannetje. De dokters kwamen nog even langs en dachten aan een nierbekkenontsteking maar eigenlijk was hij daar niet ziek genoeg voor. Langszaam aan ging de koorts ook zakken. 's Avonds kwam Papa met Sven en deden we wisseling van de wacht, ik ging met Sven mee naar huis om de volgende dag naar opa en oma te gaan in Rotterdam en ik zou gaan werken.
Jeetje wat had ik het die dinsdag moeilijk op mijn werk. Tranen prikte in me ogen, en had het idee dat ik op de verkeerde plaats was, maar heb me groot gehouden. Gelukkig hield arjan me op de hoogte en toen duidelijk werd dat Mika naar huis mocht kon ik mijn rust weer vinden.
In de kweek was niets gevonden. Wat ze zondag gezien hebben was dan geen onsteking in de urinewegen maar gewoon wat vuil ofzo, als dat tijdens de kweek niet ontwikkeld was het dus geen ontsteking.
Sven bleef nog wel een nachtje bij Opa en Oma omdat we dit al beloofd hadden en hem niet nog meer in de war wilde brengen, want ook voor hem is het allemaal een beetje raar, mama ineens weer weg, Mika niet thuis. Maar hij is zo stoer!
Gelukkig is er geen terugslag geweest de dagen erna en mocht Mika lekker thuisblijven!!!